|
Het ontstaan van het park:
Begin jaren zestig is op initiatief van Sunclass een vakantiedorp ontwikkeld dat naast 258 huizen ook algemene voorzieningen als zwembad, restaurant, receptie, etc omvatte. Dit was in die tijd een ongekend fenomeen. De eerste kopers die allen Nederlanders waren moeten dan ook als pioniers beschouwd worden. Niet alleen de reis er naar toe was in die tijd een avontuur. Ook het bezit van een woning in een ontwikkelingsproject in Italië was een spannende zaak, waarbij niet alles vanzelfsprekend was. De interne Organisatie beheer, onderhoud, centrale voorzieningen in het Villaggio, zoals het dorp al snel genoemd werd, verzorgde Sunclass of deed dit verzorgen.
  
Het huidige receptiegebouw zoals dat in 1966 is aangekocht en na een eerste opknapbeurt.
 
De `winkelgebouwen` zoals die in 1966 zijn aangekocht
De huisjes zijn in eerste aanleg bijna allemaal aan Nederlanders verkocht. Vandaar dat het park de naam Villaggio Olandese heeft gekregen en vandaag de dag nog steeds draagt.
In de loop der jaren zijn er twee belangrijke zaken gewijzigd:
De nationaliteitverhouding is van bijna 100% Nederlanders in de loop der jaren veranderd naar Zwitsers : Duitsers: Nederlanders 66% : 19% : 15%. Vooral de relatief korte reisafstand maakt het park natuurlijk extra aantrekkelijk voor Zuid-Duitsers en Zwitsers die ten noorden van de Alpen wonen. De droom van een weekend huisje met palmen in de voortuin is daarmee voor veel van hen uitgekomen.
In 1989 is de Vereniging Villaggio di Sunclass Bedero (VVDSB) opgericht. Deze vereniging heeft het beheer van het park overgenomen van Sunclass. Daarnaast droeg Sunclass haar know how, de opstallen en de centrale voorzieningen aan de VVDSB over.
Een ding is in al die jaren nooit veranderd en dat is de aanwezigheid van veel Nederlandse vakantiegangers (huurders) in het zomerseizoen. In die zin is de naam “Villaggio Olandese” nog steeds niet helemaal onterecht.
Het mysterie van de “burgemeesters woning:
Midden in een bos naast het restaurant ligt nog een A-huisje. Niet geheel in perfecte staat en ook geen onderdeel van het park. Maar toch, het is wel een typisch parkhuisje. Hoe zit dat nu toch????
in 1963 voorafgaand aan de verkoop had Sunclass een stuk grond aangekocht naast het huidige restaurant. Hier is de eerste bungalow gebouwd die vervolgens als modelwoning werd gebruikt in het eerste verkooptraject. (zie foto) Toen Sunclass met de bouw van de andere huizen op dat gedeelte wilde beginnen, bleek dat niet mogelijk.Op het terrein was enkele jaren daarvoor een groot aantal jonge dennen geplant en die mochten niet gerooid worden. De koop van de grond werd daarop teruggedraaid en het daarop gebouwde huisje behoort sindsdien aan de Gemeente Brezzo di Bedero.
Het Villaggio is vervolgens op de huidige locatie gebouwd en de “Burgemeesterswoning staat nu nog steeds tussen de inmiddels volwassen dennenbomen als een stille getuige van een (te) optimistisch verleden.
(info opgevraagd bij dhr . H.M. Kuik)
 Huisje kopen? Boek een vlucht (1971)
(verslag van dhr . H.Delville eerste eigenaar G17)
Naar aanleiding van bijgaande advertentie heb ik contact gezocht met Sunclass. Een van de directeuren kwam daarop op bezoek met een maquette van een A-huisje en thuis “kozen” wij voor G17. Op 15 maart 1971 vlogen we met een Martinair charter naar Milaan. (bij aanschaf van een huis gratis zo niet waren de kosten 50,- gulden) In Germignaga werden we op het plein van “Mien met de handjes” getrakteerd op een uitgebreid Italiaans diner. (Het beeld staat nu in een plantsoen naast het plein).
Daarna werden we verdeeld over een aantal kleine autootjes o.a. Fiat 500 en racen we onder grote hilariteit de bochtige bergweg naar boven naar mist en regen.
Na ontvangst in het restaurant gingen we naar de ingerichte “modelwoning”. Vervolgens gingen we in de regen, met plastic zakken om onze schoenen, naar de bouwplaatsen G16-17-18-19 en de G’s “lager in de kuil”. Aldaar, één en al modder, 4 paaltjes die het huis aangaven en mist. Afgaand op de verzekering dat het Lago Maggiore bij helder weer toch echt te zien is, kochten we tijdens de terugreis G17.
Een wereldreis
(verslag van dhr . H.Delville eerste eigenaar G17)
De reisafstand was in 1971 nog ongeveer 1200 km vanaf Utrecht waarbij vele kilometers zonder snelweg. Via B-wegen van Hilversum naar de snelweg Utrecht-Arnhem, vanaf de rotonde Velperplein naar het Duitse Bochholz vanaf daar op de Autobahn naar Basel en vervolgens dwars door Basel middels veelal B-wegen naar Zürich en ook daar dwars doorheen. Vanaf Zürich naar Luino was meer zoals nu de passen door de alpen zijn.
Inmiddels is de afstand Hilversum Luino 1020 kilometer dankzij de vele kilometers snelweg die er bijgekomen zijn en de Gotthard-tunnel. En bovendien ….. in 1 uur en 10 minuten vlieg je vanaf Schiphol naar Malpensa bij Milaan. (op 45 min met de auto vanaf het park)
|
